Είναι πλέον γνωστό, για να μην πω αποδεκτό στις μέρες μας, το γεγονός ότι στη Κύπρο υπάρχει έντονο το φαινόμενο της παιδικής παχυσαρκίας. Παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε ένα νησί της Μεσογείου τα παιδιά μας δεν ακολουθούν σχεδόν καθόλου τους κανόνες της Μεσογειακής διατροφής.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνονται τα ποσοστά υπέρβαρων παιδιών με ψηλά επίπεδα λιπών και σακχάρων στο αίμα όπως τριγλικεριδια και γλυκόζη. Όπως έχει ειπωθεί επανειλημμένως από γιατρούς και διαιτολόγους τα υπέρβαρα η ακόμα τα παχύσαρκα παιδιά έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν υπέρβαροι/παχύσαρκοι ενήλικες με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε μεγαλύτερο ρίσκο για καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτη τύπου 2 και μεταβολικό σύνδρομο.
Τι ακριβώς φταίει λοιπόν για αυτή την κατρακύλα του επιπέδου της υγείας στα παιδιά μας; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι απλή και δεν μπορεί να απαντηθεί σε μια μόνο λέξη. Σίγουρα η σωστή και υγιεινή διατροφή είναι βασικός παράγοντας στην αποφυγή της παχυσαρκίας. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνούμε εμείς οι ενήλικες και πιο συγκριμένα οι γονείς ότι τα παιδιά δρουν σαν καθρέφτες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι τα παιδιά συμπεριφέρονται όπως οι ενήλικες που είναι κοντά τους. Τείνουν δηλαδή να τους αρέσουν ότι ακριβώς αρέσει και στους γονείς τους και να μη αγαπούν δεν αγαπούν και οι γονείς τους. Αυτό συμβαίνει και με τη διατροφή των μικρών παιδιών. Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να αντιληφθούν ότι η συμπεριφορά τους γύρω από το θέμα της υγείας είναι παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά τους. Ας μην περιμένουμε η πόσο μάλλον να απαιτούμε τα παιδιά να τρέφονται υγιεινά και να μην είναι υπέρβαρα όταν το περιβάλλον γύρο τους δεν ακολουθεί υγιεινό τρόπο ζωής.
Εξίσου σημαντική με την σωστή και υγιεινή διατροφή στην υγεία των παιδιών, είναι και η άσκηση η σωματική αλλά και η ψυχολογική τους κατάσταση. Έρευνες δείχνουν ότι τα άτομα που ακολουθούν κάποιου είδους σωματικής άσκησης είναι και πιο χαρούμενα και πιο ήρεμα στην καθημερινή τους ζωή και αυτό οφείλεται κυρίως σε ορμόνες που εκκρίνονται κατά τη διάρκεια της άσκησης. Αναμφίβολα λοιπόν, η καθημερινή άσκηση είναι απαραίτητη στα παιδιά για την καταπολέμηση η ακόμα πιο σημαντικά, την πρόληψη της παιδικής παχυσαρκίας.
Γιατί όμως τα παιδιά στη Κύπρο δεν ασκούνται σχεδόν καθόλου και με κανένα τρόπο, είτε αυτός είναι άθληση είτε με κάποιο είδος χορού; Η πιο συχνή απάντηση που παίρνω μέσα από το επάγγελμα μου ως διαιτολόγος δίνεται μόνο σε δυο λέξεις «έλλειψης χρόνου» ! Κι όμως, όσο περίεργο και αν ακούγεται για μικρά παιδιά, είναι πραγματικότητα. Όπως φαίνεται, τα παιδιά στη Κύπρο είναι τόσο απασχολημένα με αλλά «σημαντικά» που δεν έχουν χρόνο η «ελεύθερες μέρες», όπως τις αποκαλούν οι γονείς, για να ασκηθούν. Με λύπη μου παρατηρώ ότι οι μέρες των παιδιών είναι γεμάτες από απογευματινά φροντιστήρια για ξένες γλώσσες η ακόμα και μαθήματα που διδάσκονται στο σχολειό κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Αυτό, έχει σαν επακόλουθο τα παιδιά να μην αναπτύσσουν άλλα ενδιαφέροντα εκτός από τα αναγκαία γύρω από τη μόρφωση. Ακόμα, δεν αναπτύσσουν την ομαδικότητα που προσφέρεται στα ομαδικά σπορ και γενικότερα δεν αναπτύσσουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα αφού δεν έχουν χρόνο να ανακαλύψουν τι τους αρέσει και τι όχι. Επομένως, καλή και άκρως απαραίτητη η εκμάθηση και η μόρφωση, αλλά δεν πρέπει να δίνουμε λιγότερη σημασία στην καλή υγεία των παιδιών μας. Είναι αυτή που θα καθορίσει την φυσική κατάσταση και το επίπεδο της υγείας τους σαν ενήλικες στα επόμενα χρόνια.
Η παιδική παχυσαρκία λοιπόν, δεν είναι απλή υπόθεση και δεν εξαρτάται από έναν μόνο παράγοντα. Όπως αποδεικνύεται, όσο αφορά τα μικρά παιδιά ειδικότερα, το περιβάλλον τους είναι αυτό που θα διαμορφώσει και θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην υγιή τους ανάπτυξη. Αυτό θα συντείνει προλαμβάνοντας τη παχυσαρκία, και σε επόμενα χρόνια τη προδιάθεση τους σε χρόνια προβλήματα υγείας. Ας προβληματιστούμε λοιπόν εμείς οι ενήλικες είτε είμαστε γονείς, είτε υπεύθυνοι της υγείας και παιδείας στη πολιτεία μας, και ας θέσουμε πιο σωστά θεμέλια για την σωστή και υγιεινή ανάπτυξη των παιδιών μας, τόσο τη σωματική, όσο και την πνευματική.
Ας δούμε όλοι την παιδική ηλικία σαν μια τρυφερή και ευαίσθητη περίοδο που μας προσφέρει την μοναδική ευκαιρία να επιλέξουμε. Να εμφυτεύσουμε δηλαδή στα παιδιά μας συνήθειες ζωής που θα στηρίξουν με τον καλύτερο τρόπο την υγεία τους σε όλη τους τη ζωή, ή να τα αφήσουμε αβοήθητα και ανυπεράσπιστα σε τωρινούς και μελλοντικούς σοβαρούς κίνδυνους για την υγεία τους.
Δεν αρκεί λοιπόν η φροντίδα για τη μόρφωση, τη ψυχαγωγία και τα υλικά αγαθά που χρειάζονται τα παιδιά μας. Πάνω από όλα είναι η υγεία τους.
Άς κάνουμε το αρχαίο ρητό των σοφών προγονών μας «Νους υγιής εν σώματι υγιεί» κανόνα ζωής και για τα δικά μας τα παιδιά.
